Ocenę ryzyka zawodowego sporządza specjalista ds. bhp, dla każdego stanowiska pracy znajdującego się w przedsiębiorstwie. Z taką oceną, zajmowanego stanowiska musi zapoznać się każdy pracownik. W pełni prawidłowa ocena lub szacowanie ryzyka na stanowiskach pracy powinno zostać przeprowadzone wg poniższego schematu:

1. Przekazanie list kontrolnych pracownikom (wypełnienie przez w/w osoby dokumentacji),
2. Kontrola i dodatkowe uwagi managera/kierownika działu,
3. Zgromadzenie i ocena informacji przez pracownika służby bhp,
4. Zapoznanie z oceną ryzyka pracodawcy (potwierdzone podpisem – zatwierdzenie),
5. Zapoznanie pracowników z oceną ryzyka (potwierdzone podpisami),
6. Zachowanie oryginalnej dokumentacji w bezpiecznym miejscu (zamknięta szafa),
7. Udostępnienie kopii dokumentacji pracownikom,
8. Monitoring zgodności dokumentacji ze stanem faktycznym i dostosowywanie zgodnie z potrzebami.

Czynnik szkodliwy, jest to czynnik którego działanie może prowadzić do stopniowego pogorszenia stanu zdrowia  człowieka. Czynnikiem niebezpiecznym, nazywamy czynnik, którego oddziaływanie może prowadzić do urazu lub innego natychmiastowego pogorszenia stanu zdrowia człowieka ( w tym zejścia śmiertelnego).

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą (art. 3. ust. 1. ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych):

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;
• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;
• w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Tak, w przedsiębiorstwach występuje wiele rodzajów wypadków, które dzielimy na:

• Wypadek śmiertelny;
• Wypadek ciężki (np. utrata wzroku, słuchu, mowy);
• Wypadek lekki / powodujący niezdolność do pracy
• Wypadek zbiorowy (poszkodowana więcej niż jedna osoba);
• Wypadek indywidualny.

Za wypadek zbiorowy uważany jest wypadek, w którym jest więcej niż jedna osoba poszkodowana.

Instruktaż stanowiskowy przeprowadza się w trzech sytuacjach:

• Dla zatrudnionego pracownika na stanowisku,
• Dla pracownika przenoszonego na stanowisko,
• Dla pracownika podejmującego pracę po dłuższej przerwie (pow. 30 dni)
• Dla studenta  lub ucznia odbywającego praktykę.

Wg. Kodeksu Pracy art.190

„Młodocianym w rozumieniu kodeksu, jest osoba, która ukończyła 16 lat ,a nie przekroczyła 18 lat”.

Istnieją dwie metody, stosowane podczas zadławienia:

• Uderzenie otwartą dłonią między łopatki ( metoda ta stosowana jest przy lekkim zadławieniu);
• Rękoczyn Heimlicha.

• Dorośli 30 uciśnięć na 2 wdmuchnięcia;
• Dzieci 15 uciśnięć na 2 wdmuchnięcia.

Zaleca się następująca sekwencję  postępowania w celu ułożenia poszkodowanego w pozycji bezpiecznej:

1. Jeśli poszkodowany nosi okulary- zdejmij je;
2. Uklęknij przy poszkodowanym i upewnij się, że obie nogi są wyprostowane;
3. Rękę bliższą Tobie ułóż pod kątem prostym w stosunku do ciała, a następnie zegnij w łokciu pod kątem prostym tak, aby dłoń ręki była skierowana do góry;
4. Dalszą rękę przełóż w poprzek klatki piersiowej  i przytrzymaj stroną grzbietową przy bliższym Tobie policzku;
5. Drugą swoją ręka złap za dalszą kończynę dolna tuz powyżej kolana i podciągnij ja ku górze, nie odrywając stopy od podłoża;
6. Przytrzymując dłoń dociśniętą do policzka, pociągnij za dalszą kończynę dolną tak, by ratowany obrócił się na bok w Twoim kierunku;
7. Ułóż kończynę, za która przetaczałeś poszkodowanego w ten sposób, zarówno staw kolanowy jak i biodrowy były zgięte pod kątem prostym.

• Dokładny adres z nazwa miejscowości,
• Co się stało,
• Ilość osób poszkodowanych,
• Stan poszkodowanego,
• Nazwisko i telefon.

UWAGA!!! Odkładamy słuchawkę dopiero, gdy dyspozytor poinformuje nas „Dziękuję, przyjąłem zgłoszenie”.

Zaburzenie ukrwienia mózgu prowadzi zawsze do  dysfunkcji  mowy i ruchu, dlatego tez występujący u chorego nagły niedowład stwarza podejrzenie udaru.

• Nagły, duszący ból w okolicy mostka;
• Wrażenie ciasnoty w klatce piersiowej;
• Często promieniowanie bólu przez lewe ramię aż do małego palca;
• Niepokój, zdenerwowanie, uczucie strachu;
• Chłodna, blada skóra, zimny pot;
• Czasem nudności i wymioty;
• Często nieregularny puls.

Objawy mogą występować pojedynczo, grupami lub wszystkie w/w. Niestety najbardziej niebezpieczny jest zawał bez objawów zewnętrznych lub z objawami nietypowymi np. ból górnej części brzucha.